گرم وعاشقانه حتی باوجود نفر سوم

تولد نوزاد و کودکی که 9 ماه همه انتظار تولدش را کشیده‌اند، به آن شیرینی هم که اطرافیان فکر می‌کنند، نیست! بعد از فروکش کردن شور و شوق اولیه و زمانی که والدین با یکدیگر تنها شدند، به مرور روی دیگر سکه خود را نشان می‌دهد. بیشتر افراد فکر می‌کنند با به دنیا آمدن یک نوزاد، کانون خانواده گرم‌تر و صمیمی‌تر می‌شود. این طرز فکر اشتباه نیست اما زمانی این رویای قشنگ به واقعیت تبدیل می‌شود که والدین قبل از تصمیم‌گیری آموزش‌های لازم را در این زمینه دیده باشند.

همچنین اطلاعات کافی را در مورد مسئولیت‌ها در زمینه‌های مختلف داشته باشند و بدانند هر فرد در نگهداری و تربیت بچه و در قبال طرف مقابل (همسر خود) چه کارهایی باید انجام دهد. به علاوه بعد از ورود بچه چگونه خانواده را اداره کنند تا میان هیچ‌یک از اعضا اختلافی به وجود نیاید.

چگونه مادر و پدر شدن، روابط شما را تحت تأثیر قرار خواهد داد

والدین منتظر، ماه‌ها خود را برای ورود نوزادشان آماده می‌کنند. زمانی که کوچولوی خود را به خانه می‌آورند، کلاس‌های مختلفی می‌روند، به اندازه یک کتابخانه کتاب می‌خوانند و آنقدر لباس کوچک می‌گیرند که برای پر کردن یک کمد لباس کافی هستند. اما حتی با تمامِ این آماده سازی‌ها، واقعیت مراقبت از یک نوزاد می‌تواند مستأصل کننده باشد. وقتی که کودکتان دو یا سه ساله می‌شود، روابط شما با همسرتان تغییر خواهد کرد. در اینجا می‌گوییم هنگامی که نوزادتان به دنیا می‌آید، باید انتظار چه چیزهایی را داشته باشید و چگونه با آن‌ها کنار بیایید.

  

پدر، مادر با فرزندمان رقابت نکنیم

والدین بهتر است بدانند پدر نه‌تنها بعد از تولد بچه بلکه در دوران بارداری و جنینی نقش بسزایی دارد.به بیان دیگر، نحوه برخورد پدر با مادر در دوران بارداری و آرامشی که مادر از پدر دریافت می‌کند، می‌تواند تاثیر بسزایی برای جنین داشته باشد. درست است که مسئولیت مراقبت از بچه با مادر است اما پدر هم باید نقش خود را در این زمینه به خوبی ایفا کند چون خانواده شامل پدر و مادر و فرزند است و هیچ‌کدام از این اعضا مجزا و تفکیک شده نیستند. هرگونه مساله و مشکل در هر ضلع مثلث خانواده باعث می‌شود تا 2 ضلع دیگر هم درگیر شوند.

بچه خود را رقیبتان فرض نکنید

مشکل شدیدی که ممکن است رابطه زوج‌ها را بعد از تولد فرزند به خطر بیندازد، مشکل حسادت به فرزند خود است. حتی گاهی یکی از زوج‌ها فکر می‌کنند بچه‌ها رقیب آنها در زندگی زناشویی‌شان هستند. این طرز فکر زمانی برای مرد به وجود می‌آید که مادر تمام تمرکز خود از جمله انرژی، احساسات و وقتش را 24 ساعته صرف فرزند خود می‌کند. این روند باعث می‌شود تا زن از همسر خود و وظایفی که نسبت به او دارد، غافل شود. این غفلت ناخودآگاه جرقه‌ای ایجاد می‌کند که همسر بدون بیان احساسش به فرزند خود حسادت کند. در پی این حسادت، به مرور همکاری، مساعدت و همیاری مرد کاهش می‌یابد. حتی برعکس ممکن است توجه بی‌اندازه پدر به نوزاد این حس حسادت و رقابت را در مادر به وجود آورد. البته تنها تفاوتی که بین زن و مرد وجود دارد، این است که خانم‌ها احساس خود را راحت بروز می‌دهند و در مورد حسادت خود و کم‌شدن محبت همسرشان نسبت به آنها ابراز نارضایتی می‌کنند؛ در حالی که آقایان هیچ‌گاه در مورد احساس خود صحبت نمی‌کنند و آن را به‌صورت علنی بروز نمی‌دهند.

 

آقایان داوطلبانه در تربیت بچه شرکت کنند

زمانی که همسر تمام توجه خود را متمرکز فرزند خود کند و از وظایف خود و نیازهای همسرش از جمله نیازهای حسی و عاطفی، جسمی و زناشویی غافل شود؛ ممکن است اختلافاتی در رابطه به وجود آید. برای جلوگیری از ایجاد این مشکل یا به حداقل رساندن اختلافات، مرد خانواده باید در این راستا منفعل نباشد. به بیان دیگر، پدر باید در نگهداری نوزاد داوطلب شود و حتی مقداری از مسئولیت‌هایی که بر عهده مادر است، مثل تعویض بچه یا حتی غذا دادن به او را بر عهده بگیرد. در نهایت هدف از این کار این است که مادر احساس کند کار و مسئولیتی که بر دوش دارد، سبک‌تر شده است و در پی این احساس می‌تواند وقت و زمان آزادتری داشته باشد و زمانی را به همسر خود اختصاص دهد.

بچه متعلق به هر دوی شماست

گاهی پیامد ابراز علاقه شدید و مستقیم یکی از والدین به‌خصوص مادران، ممکن است این باشد که مادر حق کمتری به پدر بدهد تا ابراز احساسات کند و برخی خانم‌ها این مجوز را برای همسر خود صادر نمی‌کنند و این محبت زیاد را معطوف به خود می‌دانند. این احساس به این دلیل بروز می‌کند که خانم‌ها فکر می‌کنند پدر می‌خواهد تملک و مالکیت خود را نسبت به بچه نشان دهد و مادر به رفتار پدر حساس‌تر می‌شود. در این مواقع پدر با استفاده از عبارت‌هایی مثل «بچه تو» یا «کودک تو»، می‌تواند کمی از آن علائم و احساسات زنانه را کنترل و این طرز فکر مالکیت را از مادر دور کند.

وقتی را برای با هم بودن بیابید

با اینکه نوزادتان شما را به یک خانواده سه نفره تبدیل کرده است، شما دو نفر هنوز هم به زمانی برای با هم بودن به عنوان یک زوج و تحکیم روابطتان نیاز دارید. چون زندگی شما اکنون پر مشغله‌تر است، بهترین راه برای یافتن زمان، برنامه ریزی برای آن است. یک برنامه هفتگی برای سپردن نوزاد به پرستار یا فامیل و سپس دیدن فیلم و یا بیرون رفتن برای شام را امتحان کنید. اگر هنوز آمادگی ندارید که کودکتان را به پرستار یا شخص دیگری بسپارید، پس از اینکه نوزاد را در تختش خواباندید، یک شام مخصوص دو نفره را ترتیب بدهید. بیدار ماندن پس از اینکه نوزادتان به خواب رفت می‌تواند به شما زمانی را بدهد که هر روز با یکدیگر ارتباط برقرار کنید. سعی کنید هر روز حداقل 20 دقیقه را به صحبت و در میان گذاشتن احساساتتان اختصاص دهید. شما می‌توانید این کار را در حین زمانی که ظرف‌ها را با یکدیگر می‌شویید و یا هنگامی که برای خواب آماده می‌شوید، انجام دهید. در روزهای تعطیل از خانه بیرون بیایید و به عنوان یک خانواده تفریح کنید، مثلاً به پارک بروید و یا از موزه دیدن کنید. حتی یک پیاده روی خانوادگی، پس از زمانی که از سر کار به خانه بازگشته‌اید وقت کمی را برای با هم بودن به شما خواهد داد، درحالی که کوچولویتان نیز از حرکت خود در کالسکه‌اش لذت می‌برد.

فراوری:نسرین صفری

بخش خانواده ایرانی تبیان

منابع:زندگی مثبت/بیتوته