چه بسا افرادى که فریب تعریف‏ها و تحسین‏هایى که مردم از آنان مى‏نمایند مى‏خورند. انسان نباید فریفته قضاوتهاى مردم درباره خودش شده و بخاطر تساویل نفسانى از قضاوت صحیح در مورد خودش غفلت ورزد و توجه به این مسأله بالخصوص براى مسئولین حائز اهمیت است.
و همچنین انسان نباید از اینکه خداوند عیوب او را پوشانده مغرور شود و خیال کند که همیشه بدیهاى او مستور مى‏ماند. چه بسا خداوند در همین دنیا آنها را فاش کند و اگر در این دنیا هم با لطف و احسان خود فاش نکرد در قیامت (روزى که باطن افراد ظاهر مى‏شود) آشکار کند. لذا ائمه (علیهم السلام) همانطور که در دعاى شعبانیه نقل شده از خدا مى‏خواستند که: «الهى لا تفضحنى یوم القیامة على رؤس الاشهاد.»
و چه بسا افرادى که در اثر نعم الهى گرفتار استدراج مى‏شوند، «وسنستدرجهم من حیث لا یعلمون».
پس نباید ما بخاطر تمجیدهاى مردم و ستر الهى و اعطاى نعم او از قضاوت صحیح در مورد خود غفلت نمائیم.