ویژگی‌های بهترین زن در گفتار رسول خدا (ص)

پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: بهترین زنان شما دارای این ویژگی‌هاست: فرزند‌آور، بسیار مهربان، پاک‌دامن، عزیز در میان فامیل، متواضع و فروتن با همسر، زینتگر برای همسر، خودنگهدار در برابر نامحرم، حرف‌شنوایی از شوهر، فرمان‌بردار از همسر و...

برای آشنایی با ویژگی‌های بهترین زنان، به خدمت رسول خدا (ص) می‌رویم و با هم، گوش جان به کلام جان بخشش می‌سپاریم.

جابر بن عبدالله می‌گوید: با جمعی در خدمت پیامبر اکرم (ص) بودیم و آن حضرت فرمود: بهترین زنان شما دارای این ویژگی‌هاست:

فرزند‌آور، بسیار مهربان، پاک‌دامن، عزیز در میان فامیل، متواضع و فروتن با همسر، زینتگر برای همسر، خودنگهدار در برابر نامحرم، حرف‌شنوایی از شوهر، فرمان‌بردار از همسر، کاملاً در اختیار شوهر به هنگام تنهایی با شوهر.

اکنون برای درک بیشتر این کلام نورانی رسول اکرم (ص)، نگاهی دیگر به این صفات می‌افکنیم و از زبان مبارک آن حضرت و خاندان پاکش، به تشریح آن‌ها می‌پردازیم.

1 - فرزندآور

در فرهنگ روایات، دختر تا زمانی که در خانه پدر به سر می‌برد (حسنه) است؛ این امانت الهی هرگاه پا به خانه شوهر گذاشت، به مقام همسری دست می‌یابد و البته پاسداری از این مقام، شرایط خاصی دارد که تحصیل آن‌ها مایه کمال و فضیلت زن است. سومین دوره‌ای که زن بعد از دوران دختری و همسری به آن منتقل می‌شود، دوران پر افتخار و مسوولیت‌ساز مادری است. مقام مادر از آن کسی است که محیط مقدس خانه را، با به دنیا آوردن و پرورش دادن فرزندان، که پاره‌های تن و جان او هستند، صفا و رونق بخشد؛ و روشن است که هرچه تلاش زن در این دوره مادر بودن، افزون باشد، پاداش اخروی او نیز بیشتر و تقربش به پروردگار افزون‌تر است و این راز گفتار رسول خدا (ص) است که فرزندآوری از صفات خوب زن برمی‌شمرد؛ چرا که این ویژگی، زن را به مقام مادر شدن ارتقا می‌دهد و تا آنجایش رهنمون می‌سازد که خود آن حضرت در گفتار دیگری می‌فرماید: بهشت در زیر گام‌های مادران است.

آرامش حقیقی و معنوی زندگی با وجود فرزند صالح تقویت می‌گردد و هیچ‌گاه خانه بدون فرزند (با امکان آوردن آن) روی آرامش نخواهد دید. برای توجه به ارزشمندی زنی که فرزندآور است به این دو روایت بنگرید:

رسول خدا (ص) می‌فرماید: با دوشیزه فرزندآور ازدواج کنید، ولی با زیبا چهره نازا ازدواج نکنید، زیرا من به شما امت، روز قیامت افتخار می‌کنم.

روایت دیگری می‌گوید: بدانید که زن سیاه‌چهره‌ای که فرزندآور باشد، برای من دوست داشتنی‌تر است از زیبای نازا.

2 - بسیار مهربان

محبت و دوستی و مهربانی، شاه‌کلید نفوذ در دل‌هاست. هیچ چیزی به قدر مهربانی کارآیی ندارد. درهای بسته و چهره‌های گرفته با این ابزار، گشوده و باز می‌شوند. در فرهنگ دوستی و محبت، همه چیز با معنی و پیام‌دار است، گاه با یک اشاره و با یک کلمه و یا جمله می‌توان صحنه را عوض کرد و به آسانی، در دل دیگران راه یافت.

رسول اکرم (ص) می‌فرماید: بهترین زن، آن است که بسیار مهربان و صمیمی باشد. طبیعی است که منظور، به کار گرفتن این سرمایه در خدمت جذب شوهر است. محبت شوهر به همسر، خود از طبیعی‌ترین انواع دوستی‌هاست و اگر با دوستی و مهربانی سرشار از طرف زن همراه باشد، هیچ کینه و بی‌مهری‌ای برجا نمی‌ماند. ثمره این اظهار دوستی و صمیمیت، لبریز شدن کانون دل و فضای خانه از آرامش و سکون است و در چنین دل و خانه‌ای، اضطراب و بی‌قراری، راهی برای نفوذ ندارد. در روایت دیگری، پیامبر اکرم (ص) یکی از صفات بدترین زنان را کینه معرفی می‌فرماید. زنی که پیوسته چشم انتظار گرفتن عیب و نقطه ضعف است، تا به وسیله آن همسرش را سرکوب و توبیخ و سرزنش کند، دارای یک صفت منفی و مخرب است و طبیعی است که با چنین برخوردهایی، جز ناآرامی و اضطراب، بذر دیگری در زمین زندگانی مشترک کاشته نمی‌شود.

شاید یکی از عوامل شکست و افسردگی و پیری زودرس مردان، همین بی‌مهری‌ها و لجاجت‌های آگاهانه و ناآگاهانه زنان در برخورد با همسرانشان باشد. از امام صادق (علیه‌السلام) روایت است که می‌فرمایند: از دعاهای رسول خدا (ص) این بود که می‌گفت: خدایا، به تو پناه می‌برم از زنی که مرا پیر کند، قبل از اینکه دوران پیری من فرا رسد.

روشن است که پناه بردن انسان به خدا در جایی است که احساس خطر و ناامنی و گمراهی وجود دارد، شاید در وجود زنی که برای شوهرش پیری زودرس می‌آورد، ریشه‌های ناامنی، خطر و گمراهی نفوذ کرده باشد. طبیعی است که چنین زنی موفق به آرام‌سازی محیط خانه و آرامش‌بخشی به شوهر نخواهد بود.

3 - در اوج پاک‌دامنی

عفت، حالتی است نفسانی که بازدارنده از غلبه شهوت است. عفیف، انسانی است که با تلاش پیگیر، به مقامی دست یافته که خود را در اختیار خواسته‌های نفسانی قرار نمی‌دهد. روح چنین شخصی، آن چنان در اوج است که به آسانی از آنچه ناپسند و نامشروع است، چشم می‌پوشد؛ اگر چه توان انجامش را دارا باشد. این مبارزه با نفس که جهاد اکبر است، چنان فضیلتی دارد که صاحب این مقام در مقایسه با مجاهد در جبهه جهاد اصغر، که مبارزه با دشمن خارجی است، از امتیاز برخوردار است. به این روایت بنگرید:

حضرت امیرالمومنین علی (ع) می‌فرماید: جهادگری که در راه خدا به شهادت رسیده، پاداشش، برتر از توانگری نیست که با داشتن قدرت، عفت ورزیده است؛ دور نیست که عفیف، فرشته‌ای از فرشتگان باشد.

ارزشمندی صفت عفت (با توضیحی که داده شد) برای یک زن روشن است. هر زنی لازم است که این ویژگی را در زندگی مشترک به نمایش بگذارد و از این راه، فکر و ذهن و دل همسرش را از هر نوع پندار و توهم وسوسه پوچ احتمالی و بی‌اساس پاک‌سازی کند و زمینه پیدایش و رشد هر نوع احساس بدبینی را از میان ببرد. آرامش روانی، از آنِ مردی است که این ویژگی و خصلت را (که انسان را تا مرز فرشتگان اوج می‌دهد) در همسر خویش بیابد.

گلخانه زندگی در فضای سالم و نشاط‌آور (عفت) شاهد شکوفایی غنچه‌های معنوی و عطرآگین اعتماد زن و مرد به یکدیگر خواهد بود. از آنجا که گام نهادن در مسیر خوبی‌ها و معنویات، نیازمند تعاون و همکاری است، یادآوری این نکته ضروری است که اگر مردی، خواهان عفت همسرش می‌باشد، باید زمینه و اسباب آن را در حد توان خویش فراهم کند. در این میان، وظیفه مرد است که به گونه‌ای آراستگی ظاهر داشته باشد و خود را ملزم به رعایت زیبایی و نظافت بداند که پیوسته برای همسرش جذاب و دلربا باشد. در این زمینه به این روایت جالب توجه کنید:

حسن بن جهم می‌گوید: امام رضا (علیه‌السلام) را دیدم که محاسن خود را خضاب (رنگ) کرده بود. پرسیدم: فدایت شوم، رنگ کرده‌اید!؟ امام پاسخ داد: آری، رسیدگی به خود (تغییر شکل و هیئت دادن) از عوامل افزایش عفت زنان است، و یکی از علل بی‌عفتی زنان این است که همسرانشان این امر را رها کرده‌اند. آنگاه امام (ع) فرمود: آیا دوست داری همسرت را به گونه‌ای ببینی که وضعیتش همانند تو باشد، در حالتی که به سر و وضع خود نرسیده‌ای!؟ او جواب داد: خیر؛ و حضرت فرمود: همسر تو هم دوست ندارد که تو را بدان گونه ببیند.

4 - عزیز در فامیل

در مفهوم عزت، یک نوع نفوذ ناپذیری نهفته است، زمین سختی که چیزی در آن موثر نیست، دارای صفت عزت است. این حالت، همانند تمامی صفات خوب دیگر، اگر از منبع اصلی سرچشمه بگیرد پایدار و ماندنی است وگرنه زودگذر و از بین رفتنی خواهد بود.

در فرهنگ قرآن، عزت حقیقی از آن خداوند و پیامبر او و مومنان است. خداوند کانون همه خوبی‌هاست و همه این خوبی‌ها از او به پیامبرش و مومنان سرایت می‌کند. ایمان، شرط اصلی عزت است و در سایه بندگی خداست که سربلندی انسان تأمین می‌شود.

شاید عزیز بودن زن که در کلام رسول خدا (ص) از ویژگی‌های زن خوب و شایسته معرفی شده است، به این معنی برگردد که ایمان حقیقی یک زن، از او در میان فامیل، چهره‌ای ساخته باشد که مورد نظر و احترام و تکریم همه و دارای عزت و سرافرازی باشد. طبیعی است مردی که این موفقیت مطلوب را برای همسرش در میان فامیل شاهد است و زنی که از این چنین جایگاه رفیعی برخوردار است، هر دو در محیط مقدس خانه، آرامش و امنیت را به وضوح احساس می‌کنند.

نقطه مقابل این زن، زنی است که بر اثر سوءرفتار و گفتار و عملکردهای ناشایست و موضع‌گیری و اقدام‌های ناپسند و نابخردانه، خود را در میان فامیل و آشنایان، خوار و ذلیل کرده است. چنین زنی در روایت دیگری از رسول اکرم (ص)، دارای خصلتی از خصال بدترین زنان است.

زنی که در میان فامیل اعتباری ندارد و با چشم حقارت و خواری به او می‌نگرند، برای خود نیز شخصیت قابل اعتمادی را باور ندارد و هیچ‌گاه موفق نخواهد شد که بدون سرمایه لازم که همان عزت و متانت و موقعیت خانوادگی است، محیط خانه را محلی مناسب برای آرامش جسم و روح همسرش قرار دهد.

5 - فروتن با همسر

ارزش هر صفت و عمل نیکویی در این است که آدمی آن را از روی آزادی و اختیار انجام دهد. کسی که مجبور است خوب باشد و کار نیک انجام دهد، شاید برای دیگران مفید باشد، اما امتیازی برای خود او محسوب نمی‌شود. نرم‌خویی و تواضع و فروتنی انسان نیز وقتی پسندیده و ارزشمند است که با انتخاب و آزادی همراه باشد. قرآن کریم، مومنان را از این جهت که در برابر یکدیگر خاضع و فروتن و نرم هستند، می‌ستاید و روشن است که مومن حقیقی با تلاش و مجاهدت به این خصلت پسندیده دست می‌یابد.

نرم‌خو بودن زن در محیط زندگانی مشترک در برابر شوهر، اگر از روی شناخت و اختیار و عمل به وظیفه شوهرداری باشد، خصلت پسندیده و کار ارزشمندی است. زنی که به آسانی در برابر خواسته‌های مشروع و معقول شوهر شکل می‌پذیرد و از خود مقاومتی نشان نمی‌دهد، صاحب فضیلت است و محیط مقدس خانه با این روحیه تسلیم و گذشت و حق‌پذیری، زمینه پرورش و رشد آرامش را بهتر فراهم می‌یابد.

نقطه مقابل زنی که در برابر همسر، مطیع است، زنی است که در برابر همسرش، هیچ نرمش و انعطافی ندارد و پیوسته به دنبال مقاومت و پافشاری و جبهه‌گیری در برابر خواسته‌های شوهر است. چنین زنی از دیدگاه رسول اکرم (ص) از بدترین زنان است. زنی که مرد هیچ‌گاه نتواند راهی برای نفوذ در دل او بیابد، هرگز نباید چشم امید به زندگانی همراه با مسالمت و صفا داشته باشد.

6 - زینتگر برای شوهر

خودآرایی و تزیین، در نهاد زن قرار گرفته است، اما زن به عنوان جنس مخالف مرد، حتی اگر خود را نیاراید، باز هم جذاب و دارای کشش است. این سرمایه خداداد باید در مسیر تثبیت زندگانی مشترک به کار رود. اگر زندگی مشترک، فقط سپری نمودن چند ساعت و چند روز بود، شاید سهل‌انگاری و بی‌اعتنایی، مشکل‌آفرین نبود؛ اما زندگانی درازمدت زن و شوهر باید پیوسته همراه با جاذبه عشق باشد تا هیچ‌گاه گرد و غبار بی‌میلی و بی‌اعتنایی و دلسردی و ناامیدی بر صفحه درخشان آن ننشیند.

استفاده از زینت و آرایش، جذابیت زن را تقویت می‌کند و بر همین اساس است که رسول خدا (ص) یکی از صفات زن خوب را خودآرایی برای شوهر بیان می‌کند. زیرا مردی که به همسرش عشق و مهر می‌ورزد، بیگانه را به حریم دل خود راه نمی‌دهد. در این حال، بر سراسر زندگی آن دو، ابر آرامش و اطمینان سایه می‌گسترد و اینجاست که آرام‌بخش بودن گل وجود زن، مفهوم و عینیت پیدا می‌کند.

اهمیت آراستگی زن برای شوهر تا آنجاست که در فرهنگ اسلام، زن با هیچ بهانه‌ای نمی‌تواند درباره انجام این وظیفه در قبال همسرش بی‌اعتنا یا بی‌توجه باشد. البته شرایط مختلف زندگی مقتضی گونه‌های مختلف عمل به این وظیفه و خواهان برخورد شایسته و بایسته زن در آن شرایط می‌باشد.

امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرماید: سزاوار و شایسته نیست که زن (درباره رسیدگی به سر و وضع خود و آراستن خویش بی‌عنایت باشد) و در زمینه آرایش و آراستن، خود را بازنشسته کند، اگر چه به اندازه آویختن گردنبندی در گردن باشد و شایسته نیست که زن دستش را با خضاب (رنگ با حنا) زینت نکند، اگر چه با کشیدن دست روی حنا باشد و اگر چه این زن مسن باشد (سنی از او گذشته باشد).

7 - خودنگهدار در برابر نامحرم

بیشتر این چنین است که تا آدمی حریم خود را نشکند، دیگری جرئت تجاوز به حریم او را نمی‌یابد. در مرزهای جغرافیایی نیز عبور دشمن از آن قسمت که تحت حفاظت و دیدبانی نیست، آسان‌تر صورت می‌گیرد. اگر انسان درباره هر برخوردی، هیچ‌گونه عکس‌العمل و حساسیتی نشان ندهد، دیگران برای حفظ متانت و وقار و موقعیت او، کمترین اعتباری را نخواهند پذیرفت.

زن، گل است؛ آن هم فقط برای استفاده صاحب شرعی و قانونی‌اش. ارزش این گل به آن است که اختصاصی است و تنها برای یک نفر به نام شوهر. غیر از شوهر، هر که باشد، ارتباط زن با او نباید به گونه‌ای باشد که زن با شوهر دارد، رعایت این امر مهم را پیامبر اکرم (ص) از صفات خوب زن می‌داند، زن باید در برابر نامحرم، دژ و سنگر نفوذناپذیر باشد. به‌راستی اگر تمامی زنان با تمامی نامحرمان و بیگانگان این‌گونه باشند، آیا دیگر جایی برای بدگمانی و بی‌اعتمادی، که زمینه‌ساز ناآرامی و اضطراب است، یافت می‌شود!؟

در برابر این زن، زنی است که هر نوع ارتباط صمیمی و آمیخته به دوستی و لذت‌بخشی را با غیر همسر داشته باشد، ولی نوبت به همسر که می‌رسد، جز خودنگهداری و سنگین برخورد کردن و میدان ندادن و بهانه‌ها و عذرهای رنگارنگ آوردن، کار و برخورد دیگری نداشته باشد. رسول خدا (ص) این امر را یکی از صفات بدترین زنان معرفی می‌فرماید.

این حالت زن و این طرز برخورد، باید برای غیر شوهر باشد. در زمینه یاد شده، ارتباط زن با غیر شوهر (نامحرمان و بیگانگان) باید همانند ارتباط یک قطب آهن‌ربا با قطب موافق باشد که به طور طبیعی و خودکار، عکس‌العملی جز دفع و دورسازی ندارد، ولی نسبت به شوهر، همانند قطب‌های مخالف آهن‌ربا باشد که به طور طبیعی، واکنشی جز جذب و کشش و اتصال ندارد.

8 - حرف‌شنوایی از شوهر

از صفات بسیار خوب پیامبر خدا (ص) که حتی دستاویز مخالفان و دشمنان اسلام نیز شده بود، حرف‌شنوایی بسیار آن حضرت بود، به نحوی که می‌گفتند پیامبر اکرم (ص) فقط گوش است.

این خصلت بسیار پسندیده‌ای است که آدمی قبل از هر نوع اظهار نظر و موضع‌گیری، گفتار دیگری را بشنود و نشنیده به قضاوت ننشیند. گوش، برای شنیدن است و عقل برای انتخاب بهترین و پیروی از آن؛ و خداوند در قرآن به بندگانی که چنین هستند، بشارت داده است.

زن و مرد قبل از اینکه در کانون خانه رابطه همسری داشته باشند، دو انسان دارای ادراک و فهم هستند و باید حرف حق را از یکدیگر بپذیرند تا حق حاکم باشد، نه تمایلات و سلیقه‌های شخصی. زن خوب آن است که حرف شوهر را می‌شنود (اگر چه نوبت به او، اجرا و عمل نرسد) و این خود امتیاز است.

زنی که اصلاً ظرفیت و آمادگی شنیدن حرف همسر را ندارد، از این امتیاز محروم است و از دیدگاه رسول خدا (ص)، یک درجه از خوبی را دارا نیست. آیا میان مردی که برای حرفش در خانه گوش شنوایی سراغ ندارد، با مردی که همسرش را پیوسته شنوای سخنانش می‌بیند، از نظر وحی تفاوت وجود ندارد؟ آیا این شنوایی حرف همسر، تأثیری در آرامش لازم برای مرد و زندگی مشترک ندارد!؟

9- فرمان‌بردار از همسر

در فرهنگ قرآن کریم، مرد نسبت به زن، قوام است؛ اگر چه زندگانی زن و مرد مشترک است، اما قیام این بنای مقدس و تکیه‌گاه اصلی از نظر تدبیر و سرپرستی و اداره امور و اعمال مدیریت، از آنِ مرد است. بر این اساس، فرمان و امر به دست اوست. طبیعی است مردی که فرمان به بدی و حرام و نامعقول و ناپسند می‌دهد، فرمان‌برداری از او در این حوزه و قلمرو نیست و فرمانش مطاع نخواهد بود.

زنی که در برابر فرمان شوهر، یعنی دستورهای مشروع و معقول او، فرمان‌بردار است، از نظر روحی آرام‌تر است، تا زنی که پیوسته مصمم است که حرف آخر را او بزند، اگر چه ناحق باشد و هیچ حرفی را از همسرش نپذیرد و به کار نبندد، اگر چه حق باشد.

پیامبر اکرم (ص)، اطاعت زن از فرمان همسر را نشانه خوبی زن می‌داند، چرا که این فرمان‌برداری، پایه‌های زندگی مشترک را که باید دائماً بر شالوده‌های دوستی و صمیمت و آرامش استوار باشد، تثبیت می‌کند.

آیا زنی که در برابر خواسته شوهر با گفتن یک کلمه (چشم)، آرامش را که رسالت و مأموریت اصلی اوست، در محیط خانه به ارمغان می‌آورد، لایق دریافت مدال افتخار بهترین زن، آن هم از زبان مبارک رسول گرامی اسلام نیست؟

نقطه مقابل چنین زنی، آن است که جز لجاجت و تمرد و سرپیچی در برابر شوهر، برخورد و موضع دیگری ندارد. این از صفات بدترین زنان است که رسول اکرم (ص) در روایت دیگر بیان می‌فرماید.

روشن است که لجاجت در جایی است که مسئله حق‌پذیری و حق‌جویی در کار نیست، بلکه پافشاری و مقاومت بر سر موضوع و مطلبی است که زن جز این که بخواهد شجاعت و به اصطلاح هنرمندی و مرد بودن خودش را نشان بدهد، انگیزه دیگری ندارد. چنین زنی باید مطمئن باشد که تا این خصلت ناپسند که از ویژگی‌های بدترین زنان است، در اوست، هیچ‌گاه موفق به انجام رسالت خدایی خویش، که آرامش‌بخشی به زندگی و شوهر است، نخواهد شد.

منبع: askquran.ir

برای خشم، سرعت‌گیر بزنید!

عصبانیت از جمله احساساتی است که از نظر اکثر افراد «قابل قبول» است؛ اما این به آن معنا نیست که زمانی که فرد دیگری در مقابل آن‌ها از خود عصبانیت نشان می‌دهد، آن‌ها برخورد مناسبی را در برابر او از خود نشان دهند.

اغلب افراد در کنترل خشم و احساسات منفی خود با مشکل مواجه هستند. از آنجایی که عصبانیت یک احساس منفی قوی بوده و باعث ایجاد ناراحتی در افراد می‌شود، معمولاً این‌طور گفته می‌شود که ایجاد آن هم درست نیست. نتیجه این حالت این است که هیچ‌کس یاد نمی‌گیرد که چگونه به درستی می‌تواند خشم خود را کنترل و مدیریت کند. گاهی اوقات زمانی که افراد عصبانی می‌شوند حتی نمی‌توانند متوجه شوند که عصبانی هستند. برخی دیگر هم آنقدر عصبانیت خود را پنهان می‌کنند، تا سرانجام یک مرتبه از طریق لغات و کارهای اهانت‌آمیز آن را بروز می‌دهند.

تحقیقات، گویای این مطلب هستند که توانایی تشخیص و نام‌گذاری صحیح احساسات و صحبت کردن رک و پوست‌کنده در مورد آن‌ها تا زمانی که آن احساس به طور کامل درک شود، سبب می‌شود که احساسات منفی به خودی خود از هم پاشیده شوند و پیرو آن مطلب، برانگیختگی روانی نیز تا حد بسیار زیادی کاهش پیدا می‌کند. گاهی اوقات در میان گذاشتن این مطلب که چرا ناراحت هستیم، در ما آرامش ایجاد می‌کند، به ویژه اگر دلیل ناراحتی خود را به فرد مقابل بگوییم.

روان‌شناسان بر این باورند که احساس آرامشی که در یک چنین شرایطی به ما دست می‌دهد، به دلیل تخلیه شدن نیست بلکه به این خاطر است که احساسات خود را شناسایی کردیم، آن‌ها را مخاطب قرار داده و برای یافتن راه‌حل روی آن‌ها کار کرده‌ایم.

این امر نکات مثبتی را که عصبانیت می‌تواند در بر داشته باشد، به وضوح برای ما روشن می‌کند. همین مسئله، خود می‌تواند به عنوان نوعی مشوق قوی برای تغییر نگرش‌های منفی ما به حساب آید. این امر ما را تشویق می‌کند که در مورد چیزهایی که ما را اذیت می‌کنند راحت‌تر بتوانیم صحبت کنیم. اما موفقیت اصلی زمانی حاصل خواهد شد که بدانیم چگونه می‌توان این کار را به شیوه صحیح انجام داد، چرا که خشونت ممکن است سبب شود که ما عکس‌العمل بیش از اندازه تندی از خود نشان دهیم. بنابراین اولین و مهم‌ترین کاری که باید انجام دهید، این است که گنجایش فردی خود را افزایش دهید تا هر مسئله کوچک و جزیی نتواند شما را ناراحت کند و سپس به سمت یافتن راهی سازنده قدم بردارید.

نفس عمیق بکشید

زمانی که عصبانی می‌شوید، بدن شما منقبض می‌شود. نفس عمیق به شما کمک می‌کند تا استرس از شما دور شده و فشار کمتری روی بدن وارد شده و احساس بهتری پیدا کنید.

فضا را تغییر دهید

یکی از بهترین شیوه‌هایی که به واسطه آن می‌توانید خشم خود را از میان بردارید، این است که برای مدت پنج دقیقه در هوای آزاد راه بروید. در ترافیک گیر کرده‌اید؟ پس در ذهن خود این کار را انجام دهید، صدای ضبط را زیاد کرده و آهنگ را با صدای بلند بخوانید.

دلیل عصبانیت خود را پیدا کنید

در مورد افراد، موقعیت‌ها و حوادثی که سبب ایجاد ناراحتی در شما می‌شوند، فکر و آن‌ها را ردیابی کنید. عصبانیت معمولاً سبب ایجاد ترس‌های عمقی در وجود افراد می‌شود.

در زمانی که احساس می‌کنید به اوج عصبانیت نزدیک شده‌اید، از خودتان بپرسید چه ترسی در وجودتان نهفته است که سبب می‌شود احساساتتان تحریک شود.

احساسات خود را ابراز کنید

ابتدا فکر کنید و از لغات و حرکاتی استفاده کنید که روی آن‌ها فکر کرده‌اید. با حالت غیر تدافعی طرف مقابل را مطلع کنید که عصبانی هستید، شرایط خود را به طور کامل به او توضیح دهید و نهایتاً خیلی رک و راست به او بگویید که چه چیز شما را عصبانی می‌کند.

محتاط باشید

شرایطی وجود دارند که بروز عصبانیت در آن‌ها، ممکن است سبب ایجاد خطر شود. یکی از این موارد داشتن شریکی حسود و بد زبان است. به جای اینکه حرف‌های خود را با او در میان بگذارید با یکی از دوستانتان در مورد اوضاع عصبانیت خود صحبت کنید. ممکن است دوست شما راه‌حل‌های نابی را به شما پیشنهاد کند که تاکنون به ذهنتان هم نرسیده باشد.

جمله‌های مثبت به کار ببرید

می‌توانید چند جمله مثبت را حفظ کنید تا هر زمانی که عصبانی شدید، آن‌ها را به خودتان بگویید تا عصبانیت شما فروکش کند. این کار به شما یادآوری می‌کند که خودتان حق انتخاب دارید و می‌توانید واکنش‌هایتان را آگاهانه انتخاب کنید.

منبع: سلامت نیوز

پایین آوردن نقطه جوش نوجوانان

بعضی نوجوانان و جوانان معتقدند که حتی بعضی صبح‌ها بی‌دلیل، عصبانی از خواب بیدار می‌شوند. این حالات عصبی تا حدی به دلیل تغییراتی است که در این سن در بدن آن‌ها اتفاق می‌افتد.

مثلاً ممکن است مادرتان به شما گفته باشد تا اتاق تان را مرتب نکرده‌اید، حق ندارید از منزل خارج شوید! چه اتفاقی می‌افتد که ناگهان همین ناراحتی جزیی، به یک خشم شدید تبدیل می‌شود و به جای آنکه سریع مجلات و ظرف و ظروف را از اتاق تان جمع کنید، آن‌ها را پرت کرده و می‌شکنید؟ چرا نمی‌توانید بر این چالش به طور منطقی غلبه کنید؟

عصبانیت بی دلیل!

بعضی نوجوانان و جوانان معتقدند که حتی بعضی صبح‌ها بی‌دلیل عصبانی از خواب بیدار می‌شوند. این حالات عصبی تا حدی به دلیل تغییراتی است که در این سن در بدن آن‌ها اتفاق می‌افتد و مسبب همه آن‌ها هورمون‌ها هستند که باعث نوسان خلق و به هم ریختگی احساسات آن‌ها می‌شوند. عامل دیگر، وجود استرس است یعنی افرادی که تحت فشار زیاد هستند، زودتر از بقیه عصبانی می‌شوند. عامل بعدی، شخصیت نوجوان است. بعضی‌ها به گونه‌ای هستند که احساس می‌کنند عواطف و هیجانات در آن‌ها شدیدتر است. آن‌ها تهاجمی‌تر رفتار می‌کنند و به راحتی کنترل خود را از دست می‌دهند. بخشی دیگر هم به الگوی نقش‌پذیری بستگی دارد. اگر نوجوان از کودکی ببیند افراد در خانواده به سرعت کنترل خود را از دست می‌دهند و دیوانه‌وار عصبانی می‌شوند، او هم همین‌طور رفتار می‌کند.

ابزار رام کردن این نیروی سرکش

نیروی عصبانیت در بیشتر مواقع آن قدر شدید است که مدیریت و کنترل آن سخت می‌شود. برای مهار و مدیریت آن به «آگاهی از خود» و «کنترل روی خود» نیاز دارید و یاد گرفتن این دو مهارت زمان می‌برد.

آگاهی از خود

آگاهی از خود، توانایی شناخت احساسات و تفکرات و چراهای مربوط به آن است. کودکان درباره احساسات شان شناخت ندارند و آن را با اعمال و رفتارشان بیرون می‌ریزند. بنابراین وقتی عصبانی و ناراحت می‌شوند، بلوا به پا می‌کنند! اما نوجوانی توانایی ذهنی کافی برای آگاهی از احساسات خود را دارد که وقتی عصبانی شد، چند لحظه فکر کند که احساسات و افکار او چگونه است؟

کنترل روی خود

کنترل روی خود، همان فکر کردن قبل از عمل کردن است. ثانیه‌ها و یا دقایق میان احساس عصبانیت شدید و نشان دادن رفتار بعد از آن، بسیار با ارزش و گرانبهاست و فردی که روی خود کنترل دارد، از این فرصت برای بروز رفتاری منطقی و صحیح استفاده می‌کند.

آماده باشید چون قرار است تغییر کنیم

اگر تصمیم گرفته‌اید عصبانیت تان را کنترل کرده و تحت کنترل آن نباشید، به این معناست که باید به روش‌های واکنشی و رفتاری خود در حین عصبانیت و ناراحتی نگاهی عمیق بیندازید. آیا از آن دسته جوان‌هایی هستید که در این مواقع داد و فریاد راه انداخته، ناسزا می‌گویند و بی‌احترامی می‌کنند؟ آیا اشیا را پرت کرده، لگد می‌زنید و یا می‌شکنید؟ دیگران را می‌زنید یا به خودتان آسیب می‌رسانید؟ اگر شما نوجوان و جوان عزیز هم می‌خواهید در روش کنترل عصبانیت خودتان تغییراتی بدهید، باید به نتیجه رفتارهای غلط خود فکر کنید، چه چیزی به دست می‌آورید. آیا احترام تان بیشتر می‌شود؟ آیا از خودتان راضی هستید؟ کمتر احساس آزردگی و خستگی می‌کنید؟ راه‌کار آرام و منطقی نسبت به زندگی به دست می‌آورید؟ اگر تغییر رویه بدهید، چه اتفاقی می‌افتد؟ یادتان باشد که ایجاد هر تغییری به زمان، تمرین و صبر و حوصله احتیاج دارد و یک شبه اتفاق نمی‌افتد.

 

روش 5 مرحله‌ای کنترل عصبانیت

مثلاً مادرتان به شما گفته است تا اتاق تان را مرتب نکرده‌اید، حق ندارید از منزل خارج شوید و شما از این مسئله عصبانی هستید. اقداماتی که باید انجام دهید، چنین است:

از احساسات تان باخبر شوید

در اولین مرحله، علت و چرای عصبانی شدن خود را بشناسید. مواردی که شما را عصبانی می‌کند به زبان بیاورید، در نتیجه با شنیدن احساسات خود به جای واکنش، عملکرد نشان می‌دهید چون درباره آن‌ها فکر کرده‌اید. واکنش به طور معمول آنی و بدون تفکر است. مثلا با خودتان بگویید: «من از دست مادرم عصبانی هستم چون تا اتاقم را مرتب نکنم، نمی‌گذارد بیرون بروم. این انصاف نیست.» هرگز نگویید مادرم بی‌انصاف است. در این صورت شما موضوع را مورد قضاوت قرار داده‌اید.

صبر کنید و بیندیشید

بعد از اینکه موضوع عصبانیت خود را شناختید، چند دقیقه بدون رفتار و حرف خاصی صبر کنید و به خودتان فرصت دهید تا بتوانید عصبانیت‌تان را کنترل کنید. هیچ واکنشی نشان ندهید. مثلاً از خودتان بپرسید چه کاری می‌توانم انجام دهم؟ فریاد بزنم و وسایل را پرتاب کنم؛ و یا اتاقم را مرتب کرده و بعد از مادرم بپرسم اجازه می‌دهد به مهمانی بروم؟

انتخاب کنید

مثلاً اگر گزینه اول انتخاب شده است، ماجرا بدتر شده و حتی کار به تنبیهات شدیدتر می‌کشد. اگر گزینه دو را می‌پسندید، درست است که ممکن است دیرتر به مهمانی برسید، اما مادرتان هم راضی شده، دعوا نمی‌شود و لازم نیست شرمنده شوید، ضمن اینکه به اشتباه تان هم پی برده و دفعه بعد بدون تهدید، اتاق تان را مرتب می‌کنید.

تصمیم بگیرید

وقتی به خودتان فرصت داده باشید، حتماً گزینه دوم انتخاب می‌شود چون بهترین و منطقی‌ترین گزینه است.

پیشرفت کار را بررسی کنید

بعد از اینکه رفتار انتخابی را انجام دادید، مدتی به آن فکر کنید که چطور گذشت. آیا رفتارتان معقول بوده است؟ اگر نه، چرا؟ آیا از آن راضی هستید؟ این مرحله بسیار مهم است چون خودتان عواقب کار را در نظر می‌گیرید خودتان را بهتر می‌شناسید و یاد می‌گیرید کدام راه‌کار حل مسئله، در شرایط مختلف بهتر عمل می‌کند.

نصایح هفت‌گانه

ورزش کنید

پیاده‌روی، دویدن، بازی و یا ورزشی خاص، در کنترل رفتار و ذهن بسیار موثر است، چون خلق را بهتر کرده و احساسات منفی را کاهش می‌دهد.

به موسیقی گوش کنید

موسیقی به سرعت خـُلق افراد را تغییر می‌دهد.

افکار و احساسات تان را یادداشت کنید

چه آن‌ها را دور بریزید و چه نگه‌دارید، مهم نیست بلکه نوشتن باعث بهبود احساسات می‌شود، چون با تخلیه موارد منفی، این افکار در ذهن تان به یک ساختار دایمی تبدیل نمی‌شوند.

نقاشی کنید

حتی خط خطی کردن و نقاشی‌های خیلی عادی هم به تخلیه احساسات منفی کمک می‌کند.

از روش‌های آرام‌سازی و تنفس عمیق استفاده کنید

این روش‌ها به خصوص اگر منظم انجام شود، بسیار مهم است و نمی‌گذارد زیاد عصبانی شوید.

با یک فرد معتمد درباره احساساتتان صحبت کنید

گاهی ترس و غم و اندوه، زیر بنای عصبانیت است و صحبت درباره آن‌ها به شما آرامش می‌دهد، به خصوص اگر راهکار صحیحی را هم یاد بگیرید.

حواستان را پرت کنید

اگر از موضوعی ناراحت هستید و نمی‌توانید از آن بگذرید، کاری انجام دهید که حواس تان را مدتی به موضوع دیگری منحرف کند مانند تماشای تلویزیون، مطالعه، حل جدول و یا رفتن به سینما. این راه‌کارها باعث آرامش شما شده و نمی‌گذارد انفجار عصبانیت رخ بدهد. در ضمن خلق شما را بهتر می‌کند، در نتیجه در کل کمتر عصبانی شده و کنترل بیشتری بر خود دارید.

عصبانیت طولانی مدت

اگر عصبانیت شما طولانی مدت است، تحریک‌پذیر، کج‌خلق و عصبی هستید، به خودتان یا دیگران آسیب می‌رسانید و دایم با همه جر و بحث دارید حتماً از یک مشاور کمک بگیرید چون به تنهایی از پس حل این مشکلات و عواقب بعدی آن برنمی‌آیید. آن‌ها به شما مهارت کنترل عصبانیت را یاد می‌دهند و زمینه‌های بروز مشکلات عصبی مثل افسردگی را برطرف می‌کنند.

منبع: iranianuk

تکنیک هایی برای کاهش تنش در خانواده

---

برای داشتن یک زندگی گرم و آرامش بخش، باید زن و مرد دنیا را از دریچه و دیدگاه یکدیگر مشاهده کنند و بذر امید و محبت را در دل هم بنشانند تا بتوانند خوشبختی را با تمام وجود احساس کنند.

---

توصیه های کاربردی به مردها در منزل

1-در مقابل همسر خویش، گرفتاری های روزانه و حوادث تلخ و ناگوار زندگی را با اخم و چهره ی عبوس مطرح نکنید، چون ریشه های ناامیدی را در دل او پرورش می دهید.

2 -هدیه، مهر و محبت را زیاد می کند. به مناسبت های مختلف برای همسر خود هدیه ای هر چند کوچک خریداری و با چهره یی گشاده شاد و خندان و با طیب خاطر به او تقدیم کنید.

3-چنانچه کمبودی در منزل مشاهده می شود، با کمال محبت و خوشرویی تذکر دهید.

4-در حضور همسر خود، به هیچ وجه از زنان دیگر تمجید نکنید و توانایی های آنها را به رخ وی نکشید، چون باعث عقده ی حقارت در او می شود.

5-به بستگان همسر خود، مانند: پدر و مادر و سایر اقوام وی احترام بگذارید و برای دعوت آنان به خانه ی خود قبل از همسرتان اقدام کنید.

6-هرگز از معاشرت همسر خود با بستگان صالحش جلوگیری نکنید و در معاشرت و دید و بازدید با بستگان وی پیش قدم باشید.

7-با بستگان خود نزد همسرتان در گوشی صحبت و نجوا نکنید، چون بذر شک را در او پرورش می دهید.

8-هیچ گاه همسر خود را به ویژه نزد بستگانش تحقیر نکنید، توهین و بی احترامی به همسر، از صفا و صمیمیت در زندگی زناشویی می کاهد.

9-هیچ گاه خود را برتر از همسر خود معرفی نکنید. سعی کنید «من» و «تو» در زندگی زناشویی نباشد. کلمه ی «ما» به زندگی گرمی و لذت می بخشد.

10-وقتی همسر شما عصبانی است، او را با مهر و محبت آرام کنید، چون او مهربانی را در شما جستجو می کند.

11-برای رفتن به میهمانی و گردش، سعی کنید همراه فرزندان و همسر خود باشید و پیشنهاد همسر خود را در این مورد به علت کار و خستگی رد نکنید.

12-امتیازات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... فامیل خود را در صورتی که با همسر شما فاصله ی اجتماعی و طبقاتی دارند، مطرح نکنید.

13-کارهای همسر خود را هر چند کوچک، تحسین کنید. تمجید و ستایش زن به علت روح لطیف و مهربانی که دارد، کلید کامیابی در زندگی زناشویی است.

14-در قبال همسر خود، در امور مختلف قدرت نمایی نکنید.

15-زحمات و هزینه هایی را که برای پذیرایی خویشاوندان همسر خود صرف می کنید، هیچ گاه بر زبان نیاورید.

16-همسر خود را در خانه محصور و محدود نکنید و او را از دستیابی به شادی ها محروم نکنید.

17-شادی و خنده های خود را در محل کار خود جا نگذارید و فراموش نکنید که همسر شما در خانه نیز نیازمند شادی و خنده های شماست.

18-کمک کردن در انجام کارهای منزل را فراموش نکنید و بدانید همان مقدار که شما در خارج از منزل خسته می شوید، زن هم در منزل، از کارهای خانه خسته می شود و نیازمند مساعدت و قدردانی است.

توصیه های کاربردی به زنان در خانه

1-در کلیه موارد معیشت اعم از تملک، درآمد و ... از کلمه «ما» استفاده کنید نه «من» و «تو»، زیرا پس از عقد،‌ زندگی مشترک شروع شده و دیگر من و تو مطرح نیست.

2-در مقابل همسر خود هر چند که حق با شما باشد، لجبازی و اصرار نکنید.

3-همسر خود را به خصوص در مقابل بستگانش تحقیر نکنید و از تعریف و تمجید بستگان خود در مقابل آنان پرهیز کنید.

4-از مخالفت و مشاجره با همسر خود بپرهیزید، زیرا محبت را از بین می برد.

5-چنانچه کمک هایی از طرف بستگان شما به همسرتان شده، آنها را به رخ او نکشید.

6-با دوستان و آشنایان همسرتان در معاشرت ها، بیش از حد معمول گرم نگیرید.

7-همسر خود را در معاشرت با اقوامش محدود نکنید.

8-در رفت و آمد و معاشرت با بستگان شوهر خود،‌ پیش قدم باشید.

9-به بستگان نزدیک همسر خود (مادر شوهر، پدر شوهر، برادر و خواهر شوهر و ...) بیش از خویشاوندان دیگر احترام بگذارید.

10-زحماتی را که برای پذیرایی خویشاوندان همسر خود متحمل شده اید، به رخ او نکشید.

11-چنانچه درآمدی دارید و برای زندگی هزینه می کنید، آن را بازگو نکنید و در مصرف آن طبل جداگانه نزنید.

12-از مردان دیگر نزد همسرتان تمجید نکنید، هیچ مردی را بر همسرتان ترجیح ندهید و در گفتار این موضوع را رعایت کنید، زیرا هر فردی توانمندی های خاص خود را دارد.

13-برای انجام درخواست های خود، با همسرتان با خشونت و آمرانه برخورد نکنید.

14-برای برآوردن نیازمندی های خود از نظر مادی و غیر مادی، امکانات همسرتان را در نظر بگیرید و او را تحت فشار قرار ندهید.

15-خود را برای همسرتان بیارایید و بهترین و تمیزترین لباس خود را در مقابل او بپوشید.

16-در مقابل همسر خود با حالت افسرده و اخمو حاضر نشوید، از او در موقع ورود به خانه با لبخند و چهره ای شاد و خندان استقبال کنید.

17-پس از مراجعت همسرتان به خانه،‌ کارهای خود را حتی الامکان کنار بگذارید، در کنار او بنشینید و با سخنان خوشایند و به گرمی از او پذیرایی کنید.

18-در مواقعی که همسرتان از نظر روحی آماده نیست، درخواست های خود را مطرح نکنید.

19-در موقع خروج از خانه، او را بدرقه کرده و با گرمی از او خداحافظی کنید.

خلاصه کلام، برای داشتن یک زندگی گرم و آرامش بخش، باید زن و مرد دنیا را از دریچه و دیدگاه یکدیگر مشاهده کنند و بذر امید و محبت را در دل هم بنشانند تا بتوانند خوشبختی را با تمام وجود احساس کنند.

منبع: نشریه 7 روز زندگی شماره 83

اگر پسر نوجوان دارید، بخوانید

نوجوانی یکی از حساس‌ترین و بحرانی‌ترین دوره های زندگی است که اگر نوجوان، توانایی و مهارت کافی برای گذر از آن را نداشته باشد، آینده‌اش به خطر می‌افتد.

چیزی که در این میان مهم است، نقش والدین در گذر صحیح و سالم نوجوانان از این دوران بحرانی است. شاید بتوان یکی از مهم‌ترین مسوولیت‌ها و وظایف و حقوقی که والدین در مقابل نوجوانان خود دارند را وظیفه تربیتی آن‌ها به شمار آورد. وظیفه‌ای که اگر خوب و درست از عهده آن برآیند، نتیجه‌اش آینده‌ای درخشان و مطمئن برای فرزندان است.

نکته دیگر اینکه فرزندان پسر به خاطر پسر بودن شان و اینکه نسبت به دختران محدودیت کمتری دارند و به اصطلاح آزادترند، خطر بیشتری هم تهدیدشان می‌کند و این تهدید، مسوولیت والدین را سنگین‌تر می‌کند.

حالا اگر می‌خواهید به عنوان والدینی دلسوز و مسئول آینده جسمی و روانی پسران خود را تأمین کنید، رعایت این نکات را فراموش نکنید:

1) پدر و مادر قبل از هر دوست ناباب یا جامعه ناسالمی می‌توانند رفتارهای پرخطر را به فرزندان شان بیاموزند. نتیجه تازه‌ترین تحقیقاتی که محققان روی بیش از 2 هزار نوجوان که به مصرف سیگار و مواد مخدر و... اعتیاد داشتند، نشان داده که 40 تا 60 درصد از این نوجوانان، برای اولین بار نحوه استعمال مواد دخانی را در خانه و توسط والدین خود آموخته‌اند. بنابراین اولین گام در دور نگه داشتن فرزندان از مواد مخدر، عدم استعمال آن‌ها توسط والدین و به ویژه در منزل است.

2) شما نمی‌توانید از نوجوان تان توقع داشته باشید که مدام در محیط‌های آلوده و در مجاورت افراد معتاد قرار داشته باشد و هیچ تمایل یا حس کنجکاوی نسبت به مصرف مخدرها از خود نشان ندهد. بنابراین از رفت و آمد با دوستان یا اقوامی که اقدام به مصرف مخدرها جلوی اعضای خانواده می‌کنند، خودداری کنید.

3) با پرهیز از رذایل اخلاقی مانند دروغ گویی، خشم و عصبانیت بی موقع یا ناسزا گفتن، الگوی رفتاری مناسبی برای نوجوان تان باشید.

4) بسیاری از پدران دوست دارند آینده‌ای که برای خود متصور بودند و به آن نرسیدند را برای پسرانشان ترسیم کنند، اما خیلی از افسار گسیختگی‌ها و فاصله‌های بین والد و فرزند از همین جا شروع می‌شود. شما به عنوان یک پدر خوب، فقط وظیفه شناساندن راه‌های صحیح و غلط به فرزندتان و مشورت کردن با او در مورد علاقه‌مندی‌هایش را دارید و بهتر است انتخاب نهایی را به عهده فرزندتان بگذارید.

5) بسیاری از پسران از گوش دادن به نصیحت‌ها و توصیه‌های همیشگی گلایه‌مندند و فکر می‌کنند که نصیحت بیش از حد یعنی عدم اعتماد خانواده و کوچک شمردن آن‌ها. شما می‌توانید با خریدن انواع کتاب‌ها یا فیلم‌های آموزنده، فرزند خود را نسبت به مسایل و مشکلات موجود در جامعه به طور غیرمستقیم آگاه کنید.

6) پسران در سنین نوجوانی علاقه خاصی به استقلال، جدا شدن از خانواده و پیوستن به گروه هم‌سالان دارند و نگرانی بسیاری از والدین، از ناشناخته بودن دوستان فرزندشان نزد آن‌هاست.

شما برای اینکه هم فرزندتان را خوشحال کنید و هم با دوستان جدیدش بیشتر آشنا شوید، می‌توانید هر چند وقت یک بار، یک مهمانی دوستانه ترتیب دهید و دوستان فرزندتان را هم با خانواده‌هایشان به صرف یک عصرانه ساده دعوت کنید. شما می‌توانید برای تسلط بیشتر به روابط فرزندتان هم، ماهی یک بار، یک برنامه کوهنوردی با دوستان فرزندتان و خانواده آن‌ها بچینید.

7) از تحقیر، توهین یا مقایسه کردن پسرتان با دیگران به شدت پرهیز کنید، چون انجام این اعمال موجب پرخاشگر و زورگو شدن آن‌ها در آینده می‌شود و این گونه فرزندان تحقیر شده بعد از رسیدن به استقلال سعی می‌کنند که با توسل به زور وجود و قدرت شان را به دیگران اثبات کنند.

8) پسران، پدران آینده‌اند و باید مسوولیت پذیر بار بیایند. بنابراین انجام برخی از کارهای خانه، حتی اگر خیلی کم و پیش پا افتاده باشند را هم به عهده پسرتان بگذارید. کارهایی مانند خرید نان یا گذاشتن کیسه زباله بیرون از منزل.

9) پسران در سنین نوجوانی علاقه زیادی به دیده و پذیرفته شدن از طرف جامعه دارند، بنابراین برای این کار اقدام به عوض کردن ظاهر و نوع پوشش خود می‌کنند. در مواجهه با این گونه مسایل، شما نباید با پرخاشگری و توهین فرزندتان را از تغییر ظاهرش منع کنید بلکه باید با زبانی خوش و دلیل و منطق مناسب، او را تشویق به پذیرفته شدن از راه‌های دیگری غیر از تغییر ظاهر غیر متعارف کنید. از او بخواهید که رشته هنری یا ورزش مورد علاقه‌اش را به صورت حرفه‌ای ادامه دهد و موفقیت‌ها و قهرمانی‌های پیاپی‌اش سبب غرور و افتخار خودش و شما باشد.

10) آزادی مفرط ، بیشتر مخرب است نه موثر. شما با آزاد گذاشتن فرزند پسرتان در هر زمینه‌ای و برآورده کردن همه نیازهای او، فردی متکبر و خودخواه از او می‌سازید و موجب می‌شوید که او فکر کند در همه مکان‌ها و زمان‌ها، هر کاری که دلش بخواهد می‌تواند انجام دهد و وقتی در طی زندگی با مسایلی غیر از آنچه باب میل او است روبه رو شود، یأس و ناامیدی سراسر وجودش را فرا می‌گیرد و عاقبت این نوجوانان چیزی نمی‌شود جز احساس پوچی و...

بنابراین گاهی حتی اگر می‌توانید هم به دلایلی، از برآورده کردن نیاز فرزندتان خودداری کنید یا شرایط آزادی بیش از حد را برایش فراهم نکنید. هیچ دلیلی وجود ندارد که نوجوان 12 یا 13 ساله شما، تنهایی با دوستانش به مسافرت برود یا در مهمانی‌هایی که تا نیمه شب طول می‌کشد شرکت کند.

11) پسرها، عهده‌دار چرخاندن چرخ مالی و اقتصادی زندگی در آینده هستند. بنابراین بهتر است که پدران، آن‌ها را با مسایل و مشکلات مالی و حساب و کتاب و نحوه صحیح پول خرج کردن آشنا کنند و از نوجوانی پس انداز کردن و صرفه جویی را به آن‌ها یاد دهند.

12) این یک باور غلط است که دخترها بیشتر از پسرها به محبت نیاز دارند. پسرها هم به اندازه دخترها به محبت و حمایت عاطفی خانواده‌شان احتیاج دارند. پس وظیفه یک پدر یا مادر مهربان که به فکر سلامت روان فرزندش است، رعایت تعادل و عشق ورزی به همه فرزندان است.

13) معمولاً پسرها با پدران شان راحت‌ترند و بهتر می‌توانند مشکلات شان را با آن‌ها در میان بگذارند. بنابراین به عنوان یک پدر مسوول، روزی یک ساعت از وقت تان را به پسرتان اختصاص دهید و او را در راه حل مشکلاتش یاری کنید. فقط حواس تان باشد که خشونت و پرخاش، جایی در راهنمایی‌هایتان نداشته باشد تا فرزندتان از مشورت کردن با شما پشیمان نشود و مشکلاتش را خارج از خانه و به روش‌های نادرست حل نکند.

14) پسربچه‌ها علاقه شدیدی به بازی‌های خشن کامپیوتری دارند. برای جلوگیری از ناراحتی‌های جسمی و روحی فرزندتان، از تنها و آزاد گذاشتن او برای ساعت‌ها بازی با کامپیوتر خودداری کنید.

15) بد نیست که حساب دخل و خرج فرزندتان را داشته باشید و دورادور بدانید که او پول‌هایش را چه طور خرج می‌کند. شاید باور نکنید اما خرید سیگار می‌تواند به سادگی خریدن یک بسته آدامس یا پفک باشد!

16) به پسرتان بیاموزید که زورگویی و قلدری راه معقول و پسندیده‌ای برای رسیدن به خواسته‌ها نیست. بنابراین بهتر است برای حل مشکلاتش راه‌های منطقی و آرام را پیش گیرد تا محبوبیت اش پیش اطرافیان بیشتر شود.

17) پسرها به خاطر موقعیت خانوادگی خاصی که در آینده دارند و باید مسوول و مدیر یک زندگی شوند، نیاز زیادی به اعتماد به نفس بالا دارند. شما می‌توانید با سپردن کارهای مهم به پسرتان و گفتن این جمله که: «من می‌دانم تو به بهترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهی.»، اعتماد به ‌نفس فرزندتان را بالا ببرید و حس مفید بودن را به او القا کنید.

18) با مسوولان و مشاوران مدرسه او در تماس باشید تا بتوانید از تغییرات احتمالی روانی یا تحصیلی فرزندتان خبردار باشید.

19) برای این که پسرتان احساس نکند به خاطر جنسش هیچ محدودیتی ندارد، قوانین خانواده را بنویسید و به دیوار اتاقش بچسبانید و حتماً ساعات ورود و خروج را طبق مقررات خانواده درج کنید و اگر دیدید که او از حدش تجاوز کرد، بنا به روحیاتش، تنبیه یا تشویقی برایش در نظر بگیرید تا بهتر شرایط خانواده را بپذیرد.

20) جوری رفتار نکنید که فرزندتان احساس کند برای هر کاری باید نظر شما را رعایت کند و حق انتخاب در هیچ زمینه‌ای را ندارد، این رفتار او را سرخورده می‌کند. انتخاب رنگ اتاق، لباس یا نوع تغذیه را به عهده خودش بگذارید.

21) هیچ گاه در برابر دختر یا فرزند کوچک‌ترتان به پسرتان نگویید که تو بزرگی یا پسری و این رفتارها از تو بعید است. عادلانه قضاوت کنید و به فرزندان تان بیاموزید که به یکدیگر احترام بگذارند و حقوق یکدیگر را هم رعایت کنند.

منبع: روزنامه سلامت