آموزش‌های جنسی بازی‌ها به کودکان!

کودک شما به بهانه سرگرمی وارد دنیایی خواهد شد، که شاید سالها زودتر از آنچه باید چنین محیطی را بصری تجربه خواهد کرد، محیطی که حتی برای سن نوجوانان هم مناسب نیست و این تنها یک پیامد دارد بلوغ زود رس! و شکست آنچه شما برای تربیت وی ساخته اید!

آمارها می گویند ایرانی ها روزانه 40 میلیون ساعت گیم بازی می کنند، با اینکه سن این افراد را بیشتر برای 18 ساله عنوان می کنند اما کودکان از دایره افراد این آمار بیرون نیستنتد؛ آنچه شاهد هستیم، این است که کودکان زمان زیادی را پای این نوع بازی ها صرف می کنند، روزی آتاری و سگا رونق داشت و حال انواع پلی استیشن، پی اس پی، گوشی های همراه، بازی های آنلاین و...

اما آمارهای جهانی نیز نمایی جدا از این روند را نشان ما نمی دهند، بنابر آمارهای رسمی موسسات معتبر خارجی در آمریکا بالغ بر 145 میلیون نفر از سرویس "گیم" استفاده می کنند، این آمار در کشور 80 میلیون نفری آلمان 66 درصد و در فرانسه 55 درصد تخمین زده می شود. آنچه اهمیت این آمار ها را نشان می دهند این است که این بازی های پتانسیل خوبی دارند در راستای جنگ نرم و حتی صادرات فرهنگی؛ در واقع بازی هایی که، تنها بازی نیستند رسانه ای قوی برای فرهنگ سازی و تاثیر بر افکار قشر کودک هستند. این بازی ها علاوه بر تاثیرات بلند مدتی که  در جهت ساخت فرهنگی در بطن یک نسل دارند اثرات کوتاه مدتی را نیز دارا هستند، از جمله: ایجاد هیجان کاذب، خشونت، استرس، تنبلی و.......... . به دیگر بیان این بهترین راه است برای جنگ نرم و تاثیر بر نسل آینده یک کشور و یک برنامه ریزی حرفه ای است!

بازی با بازی های ایرانی وقتی وضعیت خاص تر پیدا می کند که استفاده به هنگام به ندرت تبدیل به نوعی اعتیاد شود، به طور طبیعی اعتیاد به بازی های یارانه ای به خودی خود دارای معایب و پیامدهای زیادی است و افراط در این زمینه حتی در مورد بازی های مفید و آموزنده برای کودکان و حتی جوانان آسیب هایی را به دنیال دارد، چه برسد یه اینکه این بازی ها کودک را وارد دنیایی کند که هنوز برای او زودهنگام و حتی در بسیاری موارد در آینده هم جایی از اعراب برای وی نخواهد داشت، کودک در این بازی ها خشنوت را تجربه می کند و هم مسائل پرنوگرافی را!

 شاید برخی از بازی ها را، شما لاجرم و حتی آگاهانه در اختیار کودک خود می گذارید اما دقت کنید، لازم نیست کودک شما غیر اخلاقی ترین صحنه ها را در بازی ها ببینید، صحنه هایی که یک جوان را نیز تحت تاثیر می گذارد بلکه حتی صحنه ای عادی از روابط دو فرد و یا مدل لباس نه زیاد نامناسب یک زن می تواند برای او کنجکاو بر انگیز و غیر معمول باشد! صحنه هایی که در بطن بازی و یا آیتم های شروع اکثر بازی ها به چشم می خورد و به دید افراد جوان و.... : " این صحنه هاکه چیزی ندارد!".

ذهن کودک شما را خیلی ناچیز تر از آنچه که فکر می کنید، یک پوشش خاص و بسیار ساده از یک شخصیت زن در  بازی تحت تاثیر قرار می دهد و یک رابطه عادی بین یک زن و مرد؛ حتی ممکن است شکل ایستادن و نگاه و برخی از کلماتی که برای شما عادی باشد برای کودک شما دنیایی از تازگی و کنجکاوی به دنبال داشته باشد. کمترین پیامد این است که حتی اگر این صحنه ها مورد خاصی را در درون خود نداشته باشد، نوع تفاوت فرهنگی آنها نسبت به فرهنگ ملی و دینی او، خیلی نرم برای او نهادینه و فرهنگ سازی می شود و این همان تاثیر غیر مستقیمی است که به دنبال خواهد داشت و آینده کودک را تحت تاثیر خواهد گذاشت.

اما همیشه نیاز به جنگ پنهان نیست جنگ اشکاری هم وجود دارد که با انیمیشن های پرنوگرافی و بازی های چون sims و برخی از بازی های آنلاین شکل کمی گیرد، در سایت های بازی آنلاین، بازی هایی دیده می شود که با گرافیک بسیار ساده و بازی آسان کودک شما باید یک زن را با لباس های مختلف زیبا کند یا او را آرایش کند! حتی برخی از این بازی ها او را وارد روابط زناشویی می کند! آیا به نظر شما یک کودک توان درک و هضم چنین صحنه هایی را دارد؟ مطمنئا کودکان نه تنها از این صحنه ها اثرات فرهنگی بلند مدت می پذیرند، بلکه آسیب های فعلی و کوتاه مدت هم گریبانگر آنان می شود.

کمی از سایت ها فاصله بگیرید این تنها آسیبی نیست که در محیط رسانه ای کودک شما را تهدید می کند. ماهواره، انیمیشن و سایت های پرنوگرافی هم به عنوان مکمل در جنگ نرم علیه کودکان شما نقش ایفا می کنند. گاهی پدر و مادر ها کودکان خود را، با خود  پای برنامه هایی می نشانند که مناسب با فضای سنی آن کودک نیست و گاهی هم همان اشتباهی را می کنند که درباره  بازی ها بدان اشاره شد، می گویند که این برنامه که چیزی ندارد!

اما از ماهواره که بگذریم، پای انیمیشن ها به میان می آید، راه فراری خوبی برای والدین از مشغله های کودکانشان!، برای حدود 120 دقیقه. مهم وقت و دقت برای انتخاب انیمیشن هم نیست، هر چه در سبد سوپر مارکت ها باشد را می توان در سبد فرهنگی خانواده قرار داد و مهم این است که کودک ما سرگرم شود، کشور چین این نقطه را به خوبی درک کرده و جنگ نرم خود را در صادرات انیمیشن قرار داده است.

اما در این میان، اینترنت پرآسیب ترین و مخرب ترین راه را در مقابل کودکان قرار می دهد ، جایی که بازی های آنلاین هم جزیی از خطر آن برای کودکان محسوب می شوند.

در فضای اینترنت گم شدن امری طبیعی است، شما حتی اگر آگاهانه وارد فضای وب شوید آنقدر جذابیت و کنجکاوی در برابر شما قرار می گیرد که می تواند شما را چند پنجره و لینک دورتر از مبدائتان ببرد؛ چه برسد به اینکه بدون هدف و فقط برای پرکردن اوقات خود به این فضا آمده باشید، این فضا و این سردرگمی برای کودکان در این محیط بسیار حساس تر است.

این فضا میهمان های ناخوانده زیادی پیش پای شما می گذارد گاهی این مهمان ها کاربر را وارد مجازی از واقعیت های تلخ خواهد کرد که این مهم برای کودکان بسیار فاجعه آمیز تر است یک عکس، یک سایت یک..... کافی است تا کل فراند ذهنی کودک را به خود جلب کند و بهم بریزد.

آماری اخیرا منتشر شده است، پیرامون اعتیاد کودکان به سایت های پرنوگرافی در کشور انگلیس. سایت هایی که همین مهمانان ناخوانده پیش روی این قشر گذاشته و آنان را به هرزه گردی کشانده است.

 و کودک تقصیری ندارد، او کنجکاو است و این ما هستیم که باید به فکر آنان باشیم، در آمار منتشر شده دیلی میل مدعی شده است که دو سوم از مردم انگلیس، حمایت خود را از کمپینی که این رسانه برای مبارزه با پورنو گرافی به راه انداخته اعلام داشته اند و خواستار مسدود شدن سایت‌های آنلاین پورنوگرافی هستند.

و اما ما چه کردیم، کودک ما با ما پای ماهواره می نشیند، هر کارتونی برایش سرگرمی محسوب می شود،با ما برای دیدن هر فیلمی به سینما می آید، بازی های یارانه ای هم که بی توجه به درجه بندی سنی و محتوای ظاهری و باطنی، پنهان و آشکار برای او فراهم است!

آنچه فقدان آن احساس می شود، مدیریت و نظارت دقیق و آگاهانه خانواده ها بر سرگرم سازی کودکانشان است. کودک شما وقتی در سنین کودکی و با بازی که برای او شیرین است با این مفاهیم آشنا شود تاثیرات عمیق تری در او شکل خواهد گرفت و برای پله های بعدی شبیخون دشمن، آماده خواهد شد و مستعد!

اما فراتر از خانواده ها نهادهای آموزشی و فرهنگی ما هم نقش قابل توجه و به سزایی در این روند دارند، این نهادها  رسالت فرهنگ سازی را بر عهده دارند، برخی باید به آموزش و فرهنگ سازی در ارتباطات میان فردی بپردازند و کودک و خانواده ی او را، از این نظر غنی کنند و آنها را با سواد رسانه ای آشنا کنند، تا خود در مقابل تهاجمات دشمن واکسینه شود و برخی نیز باید با رسانه این مهم را پیش ببرند هم فرهنگ سازی و آموزش محوری کنند و هم با تولید محصولات فرهنگی خود در زمینه سرگرمی سازی مفید و صادرات فرهنگی گام بردارند.

اگر کره جنوبی 200 برابر بودجه نهاد های ایرانی برای بازی سازی، هزینه صرف می کند و یا شرکت والت دیزنی موفق می شود نه تنها صفحه تلویزیون خانه های ما را بلکه ویترین اسباب بازی فروشی ها و به طبع طبقات کمد کودکانمان را پر کند ما نیز باید با صرف هزینه و کار برنامه ریزی شده و بر مبنای تخصص در راستای آرمان ها و ارزش های خود وارد میدان شده و پیش روی کنیم.

کودکان؛قربانیان سایت های پورنوگرافی

 نتایج نظرسنجی دیلی میل نشان می دهد که دو سوم مردم از کمپین دیلی میل برای مسدود شدن اتوماتیک سایت‌های مستهجن، حمایت کرده‌اند، چرا که کودکان در این میان قربانی می شوند.

دیلی میل مدعی شد که دو سوم از مردم انگلیس، حمایت خود را از کمپینی که این رسانه برای مبارزه با پورنو گرافی به راه انداخته اعلام داشته اند و خواستار مسدود شدن سایت‌های آنلاین پورنوگرافی هستند.

در این نظرسنجی 66 درصد مردم، از پیشنهاد دیلی میل مبنی بر مسدود شدن سایت‌های پورنو در منازل توسط شرکت‌های تامین‌کننده اینترنت، حمایت کرده‌اند.

این نظر سنجی پس از آن صورت گرفت که مشخص شد طی پنج سال اخیر، در حدود 15 هزار کودک، به خاطر انجام جرائم جنسی از مدرسه اخراج و یا تعلیق شده و بدتر اینکه بیش از 1100 کودک در دوران ابتدائی تحصیل خود بوده و برخی از آنها تنها 4 سال داشته اند.

آمارها نشان می‌دهد برخی مدیران در شهرهای دورست، یورکشیر، ویلتشیر و میلندز غربی، پسران چهار ساله را به خاطر انجام چنین جرائمی، از رفتن به مدرسه ممنوع کرده‌اند.

در شرق ساسکس، دو پسر پنج ساله بعد از انجام تجاوز جنسی علیه دیگر دانش‌آموزان، به خانه فرستاده شدند. همچنین یک دختر 5 ساله در بیرمنگهام، به خاطر بد رفتاری جنسی، به خانه فرستاده شد.

محققان دریافته اند این رفتارهای جنسی زمانی تشدید می شده است که کودکان بی هیچ مانعی به محتوای سایت مستهجن اینترنتی دسترسی داشته اند.

با این اوضاع تاسف بار، اکنون دولت انگلیس در حال ارائه طرحی است که بر اساس آن، به کاربران خانگی این اختیار داده ‌شود که دسترسی به محتواهای مستهجن را در خانه‌ها مسدود کنند.

گفتنی است طی روزهای اخیر اخبار فراوان حکایت از آن دارد که مراجعه کودکان و نوجوانان انگلیسی به سایت های مستهجن گسترش یافته و به مرز هشدار رسیده به گونه ای که نشانه هایی نیز وجود دارد که کاملا نشان می دهد این کار برای تعدادی از آنها به صورت اعتیاد درآمده است.

منبع : جام نیوز

وقتی تبلت،اسباب بازی مرسوم بچه‌ها می‌شود!

کودکان شما هم با تبلت بازی می کنند و این دستگاه سرگرمی امروزشان شده است؟

عصر مدرنتیه و ارتباطات یعنی تولد هر روزه فناوری های دیجیتالی و عجین شدن هر چه بیشتر این فناوری ها با زندگی روزمره افراد. وقتی تکنولوژی های ارتباطی وارد منازل می شوند، طبیعتا در معرض دید تمامی اعضای خانواده قرار می گیرند و در این میان کودکان هم از بدو تولدشان به نوعی در معرض این فناوری ها قرار می گیرند.

آنچه مشخص است اینکه پررنگ شدن نقش ابزارهای ارتباطی در خانواده ها به حدی شده که کودکان زیر سه سال هم مهارت استفاده از این ابزارها را پیدا کرده اند و این ابزارها به نوعی وسیله ای برای سرگرمی بچه ها و البته کاهش اذیت ها و شیطنت های آنها، شده است.

همین امر موجب شده تا این ابزارها را اسباب‌بازی‌های مدرن دیجیتالی بنامیم که به تدریج جایگزین اسباب‌بازی‌های سنتی می‌شوند.

انگار کودکان این دوره و زمانه تمایل زیادی برای بازی با اسباب‌بازی‌های مدرن و دیجیتال دارند. احتمالا همین مساله موجب شده تا برخی از شرکت های تولید کننده اسباب بازی هم به به نوعی از این فناوری ها در تولید محصولات جدیدشان استفاده کنند.

تبلت ها یا همان صفحات لمسی یک تکنولوژی ارتباطی جذاب هستند که استفاده از آنها برای بزرگسالان هم لذت بخش است و این طبیعی است که کودکان هم محو این جذابیتها و امکانات متنوع شوند.

طراحی تبلت ها به گونه ای است که با بهره گیری از فناوری شگفت انگیزشان، با طبیعت مورد علاقه بچه ها مطابقت دارند و همین امر موجب می شود که کودکان به سرعت با این ابزارها ارتباط برقرار کرده و دنیای مجازی خود را در آنها بسازند. برخی از تولید کنندگان و طراحان تبلت ها معتقدند که باید این فناوری ها مخصوص بچه ها هم تولید شوند و از این طریق به آموزش کودکان پرداخت. آنها تصور می کنند که دوران بازی کودکان با تکه چوب های چرخ دار گذشته است.

یکی از تحلیلگران صنعت اسباب‌بازی‌های کودکان بر این باور است که سازندگان بزرگ اسباب‌بازی از تغییر گرایش کودکان به سمت استفاده از تبلت‌ها به‌جای اسباب‌بازی‌های سنتی در هراسند.

شان مک گوان (Sean McGowan)، تحلیلگر بازار و مشاور سرمایه‌گذاری صنعت اسباب‌سازی گفته است کودکانی که عموما سنشان از سه سال تجاوز نمی‌کند امسال هدایایی از قبیل آی‌پد و کیندل فایر (تبلت کتابخوان شرکت آمازون) به جای عروسک‌، ماشین‌های اسباب‌بازی، بازی‌های فکری مقوایی یا دیگر اسباب‌بازی‌های سنتی دریافت کرده‌اند.(1)

مسلما چنین اخبارو اطلاعاتی پیش از انکه بخواهد تولید کنندگان بزرگ اسباب بازی را دچار ترس و وحشت کند، باید والدین و مربیان و کارشناسان امور تربیتی را دچار اضطراب و تشویش خاطر کند که معلوم نیست سرنوشت کودکانی که این چنین رشد می کنند و بزرگ می شوند، چه خواهد شد و خوگیری بچه ها با این ابزارها و فناوری های ارتباطی با ذهن و مغز کودکان چه میکند.

به راستی این تفکر درست است که کودکان امروزی را از دوران طفولیت با فناوری ارتباطات آشنا کنیم، حتی اگر این آشنایی به قیمت جایگزینی این فناوری ها به جای توپ، عروسک و خمیربازی باشد؟

چندی پیش در برخی از خبرگزاری ها اینطور گفته شد که که یک شرکت تولید کننده اسباب بازی‌های الکترونیکی آموزشی اقدام به ارائه یک تبلت برای کودکان کرده است.

شرکت «وی تک» (VTech) به عنوان تولید کننده اسباب بازی‌های آموزشی الکترونیکی تبلتی را با قیمت 135 دلار در نمایشگاه اسباب بازی 2013 لندن عرضه کرده است.

تبلت «ایو تب 2 کودکان» دارای صفحه لمسی است و کودکان از نظر عملی می توانند از آن برای بازیهای آموزشی، شناسایی رنگ ها، حیوانات و صداها استفاده کنند.این تبلت با یک قاب پلاستیکی عرضه شده که آن را از جویده شدن گوشه ها توسط کودکان و آسیب دیدگی در اثر سقوط محافظت می کند. (2)

گفته شده که این تبلتها دارای آلبوم موسیقی و کتابهای الکترونیکی است تا والدین بتوانند از روی آنها برای بچه ها قصه بخوانند. ظاهرا این تبلت ها برای کودکان زیر سه سال طراحی و تولید شده اند. اما به واقع می توان یک وسیله تکنولوژیک را جایگزین عواطفو احساسات افراد کرد؟

تبلتها به جای اسباب بازی سنتی

متاسفانه برخی از آمارها نشان می دهند که میزان علاقه مندی کودکان به داشتن اسباب بازی های لمسی نسبت به گذشته کمتر شده و می توان دلیل اصلی این موضوع را افزایش آشنایی کودکان با بازی های دیجیتالی و تبلت ها دانست. این یک خطر جدی است که کودکان امروز توجه زیادی به صفحه های نمایش دارند  و ممکن است ساعتهای زیادی از دوران کودکی شان را به تماشای این صفحات بگذرانند.

بسیاری از روانشناسان کودک و کارشناسان امور تربیتی بر این باور هستند که تغییرات رخ داده در فرهنگ بازی بچه ها، نگران کننده است. چرا که بازی های یارانه ای فضایی محدود برای بچه ها ایجاد می کنند که فرصت تحرک و برقراری ارتباط با همسالان را از کودکان می گیرند و به این ترتیب قوه مهمی به نام تخیل را در کودکان به حداقل ممکن می رسانند و به این ترتیب فرصت رشد خلاقیت ها در بچه ها از بین می رود. تصور کنید که والدین به جای در دست داشتن کتاب و خواندن ان برای بچه ها از روی صفحه ای دیجیتالی برای بچه ها قصه بخوانند. آیا صفحات دیجیتالی می توانند همان لطافت و ظرافت صفحات ساده یک کتاب داستان را داشته باشند؟

از طرف دیگر وقتی کودکان به طور دائمی با این ابزارها ارتباط داشته باشند، نوعی رفتار اعتیاد امیز نسبت به بودن با این ابزارها را پیدا می کنند و در صورت عدم حضور این ابزارها به بهانه جویی و پرخاشگری می پردازند.

آنچه مهم است اینکه والدین برای تغییر این شرایط چاره ای بیندیشند و با وقت گذاری بیشتر و بهره گیری از اسباب بازی های متنوع و جذاب، مانعی بر افول ذهن و فکر کودکان خود ایجاد می کنند.

درست است که در عصر ارتباطات زندگی می کنیم اما دلیلی ندارد که خود را تسلیم این فناوری ها کنیم و همه ارکان زندگی خود را به دست تکنولوژی بسپاریم. در همین شرایط هم می توان به بهره گیری درست و اصولی از فناوری ها پرداخت و به آسیب های احتمالی فکر کرد.

پی نوشت او2 به نقل از سایت جام جم آنلاین

سلطه رسانه ها بر سبک زندگی

رسانه ها هم چون یک چاقو عمل می کنند. چاقویی که هم می توان با آن جراحی کرد و هم می توان با آن سر برید! این جمله ای است که این روز ها زیاد شنیده می شود. این که رسانه ها می توانند هر پیام و محتوایی را فارغ از خوب یا بد آن، منتقل کنند. از سوی دیگر بحث سواد رسانه ای مدت ها است که مطرح شده و به این نکته توجه دارد که با افزایش سواد رسانه ای در میان مخاطبان رسانه ها، می توان از آسیب های آن، جلوگیری نمود. اما این تمام داستان نیست؛ چرا که بسیاری از اثراتی که افراد از رسانه ها می پذیرند، از خود رسانه ها ناشی می شود و نه از محتوای آن ها. به عبارت دیگر می توان گفت ذات رسانه ها بیش از محتوای آن، سبک زندگی ما را تغییر داده است.

رسانه ها و تغییر سبک زندگی

صحبت از رسانه ها و تاثیرات ذاتی آن، با آرای "مک لوهان" آغاز شد. او معتقد بود که رسانه پیام است. به این معنا که همان وسیله پیام رسانی، خودش هم می تواند پیام باشد و تاثیر بگذارد. شاید در ابتدا فهم آن چه مک لوهان می گوید برای ما سخت باشد اما چند مثال در این رابطه می تواند منظور او را روشن کند. مک لوهان در مثال خود، برق و لامپ را به عنوان یک تکنولوژی ارتباطی معرفی می کند. او این تفکر را که چون برق دارای محتوا نیست پس وسیله ارتباطی هم نیست، اشتباه می داند؛ بلکه معتقد است، برق عامل ایجاد بسیاری از محتواها است. برای مثال تا زمانی که برق نباشد و لامپ تلویزیون کار نکند، تلویزیون هم نمی تواند هیچ محتوایی را منتقل کند. هم چنین به این نکته اشاره می کند که برق سبک زندگی ما را تغییر داده است. برای مثال تا پیش از اختراع لامپ، این امکان وجود نداشت که افراد بتوانند روزها بخوابند و شب ها بیدار باشند، اما با اختراع لامپ، این نوع سبک زندگی امکان پذیر و حتی شایع می شود.

در این میان آن چه اهمیت دارد تاثیری است که هر رسانه ای فارغ از محتوایی که دارد، بر روی سبک زندگی ما می گذارد. بگذارید چند مثال دیگر بیاوریم. آیین نوروز در میان ایرانیان، یک سنت ریشه دار عمیق است که هر ساله اجرا می شود و طی سال های دراز حتی دولت ها نتوانستند در این آیین تغییری ایجاد کنند؛ اما موبایل ها توانستند. این یک مثال مناسب است که می تواند تاثیر تلفن ها و تلفن های همراه را بر زندگی ما نشان بدهد. این که ما با دوستان و خویشاوندان خود تماس می گیریم و در مناسبت های مختلف به آن ها تبریک می گوییم، از نظر محتوایی بسیار پسندیده است؛ اما خود موجب آن می شود که دیدار های حضوری ما هر روز کم تر و کم تر شود و از هم دور شویم. این روز ها حتی تماس های تلفنی جای خود را به پیامک های موبایلی داده اند و پیامک ها هم به مدد اپلیکیشن های اندروید رایگان شده اند تا بیش از پیش مورد استفاده قرار بگیرند و در این میان سبک زندگی ما مرحله به مرحله تغییر می کند.

مثال های متعددی در رابطه با تأثیر رسانه ها بر سبک زندگی و شخصیت افراد وجود دارد. تکنولوژی های جدید ما را سریع تر کرده اند. آن قدر سریع که بسیاری از افراد دیگر تحمل خواندن کتاب را ندارند و تنها به دنبال مطالب کوتاه، آماده و خلاصه شده در شبکه های اجتماعی هستند. این روز ها کم تر کسی پیدا می شود که کتاب های قطور را مطالعه کند و از خواندن آن ها لذت ببرد.

نمونه دیگر آن هم به کسب اخبار و اطلاعات مربوط می شود. بسیاری از ما این روز ها اخبار و اطلاعات مان را از روزنامه ها و تلویزیون ها کسب نمی کنیم؛ بلکه شبکه های اجتماعی و اپلیکیشن های موبایل را جایگزین آن کرده ایم. در این میان بازار شایعات هم داغ تر شده است و هر از گاهی خبر از زلزله های مهیب و دیده شدن پری های دریایی در گوشه ای از دنیا، به گوش مان می رسد.

محققان ثابت کرده اند افرادی که از روزنامه به عنوان رسانه اصلی برای کسب خبر استفاده می کنند، عمیق تر از کسانی فکر می کنند که از تلویزیون برای کسب اخبار استفاده می کنند. چرا که تلویزیون اخبار را سطحی کرده و در قالب سرگرمی ارائه می کند. برای مثال اخبار مهم در لابلای اخبار مربوط به سرگرمی هم چون ورزشی و یا هوا شناسی مطرح می شود و سرانجام گوینده اخبار با یک لبخند از شنوندگان خداحافظی می کند و یک موسیقی ملایم پایان بخش اخبار است. در چنین شرایطی بسیاری از شنوندگان آن چه را که شنیده اند فراموش می کنند و به آن فکر نمی کنند.

یک نمونه دیگر از تحقیقات نیز نشان می دهد که نسل جدید آمریکایی ها در نگارش بد خط تر از نسل های پیشین شده اند که این خود حاصل استفاده های بسیار از تکنولوژی های نوین بوده است.

آنچه بیان شد تنها برخی از مثال هایی بود که در زمینه تاثیرات ذاتی رسانه ها بر شخصیت افراد و سبک زندگی آن ها به اثبات رسیده است. اما این به معنای نفی و کنارگذاشتن رسانه ها نیست چرا که در دنیای امروز نمیتوان دوری از رسانه ها را تصور کرد و دیگر حتی نمی توان یک روز را بدون استفاده از رسانه ها و تکنولوژی های متعدد زندگی کرد. از سوی دیگر رسانه ها کاربرد های متعددی داشته و زندگی را برای انسان آسان تر کرده اند. در این میان آن چه اهمیت دارد توجه و آگاهی از تاثیرات هر رسانه است. آگاهی از این موضوع به ما کمک می کند که در رسانه ها غرق نشویم و برای هر کاربرد و رفع نیاز، رسانه مناسب آن را انتخاب کنیم. این امر یکی از مهم ترین مسائلی است که در سواد رسانه ای مطرح می شود. به عبارت دیگر باید گفت این ما انسان ها هستیم که باید تکنولوژی ها و رسانه ها را در تسلط خود درآوریم نه آن که اجازه دهیم رسانه ها بر زندگی ما مسلط شوند.

زهرا مجدی زاده

آخرین ورژن سبک زندگی!

زندگی سایبری به عنوان بخشی از زندگی انسان موضوعیت پیدا کرده و به علت رشد روزافزون و تأثیرات و تبعاتی که دارد، لحاظ کردن آن و تعیین م?لفه ها و حدود و ثغورش در مباحث حوزه سبک زندگی از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

در عصر حاضر تعداد زیادی از انسان ها زمان خود را به دو قمست عمده تقسیم کرده اند، زمانی که در دنیای واقعی سپری می کنند و زمانی که زندگی سایبری(Cyber Life)  دارند، این تقسیم بندی می تواند خودآگاه یا ناخودآگاه، عمدی و یا سهوی صورت بگیرد. برخی در حد ارسال چند پیام از طریق تلفن همراه و برخی دیگر به اندازه سال ها از عمر خویش را به زندگی سایبری اختصاص می دهند. عده ای بی مهابا در حال کوچ کردن به محیط های سایبر و انتخاب سایبری زندگی کردن به جای واقعی زیستن، هستند و عده ای دیگر از زندگی سایبری و برخی مصادیق آن فراری بوده و واقعی بودن را ترجیح می دهند. (نخستین کسی که واژه فضای سایبر را به کار برد، ویلیام گیتسون نویسنده داستان های علمی- تخیلی، در کتاب نورومنسر (neuromancer) بود.)

به هرحال زندگی سایبری به عنوان بخشی از زندگی انسان موضوعیت پیدا کرده و به علت رشد روزافزون و تأثیرات و تبعاتی که دارد، لحاظ کردن آن و تعیین م?لفه ها و حدود و ثغورش در مباحث حوزه سبک زندگی از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

زندگی سایبری از ترکیب دو واژه زندگی(Life) +  سایبر(Cyber)  ساخته شده است. واژه ی سایبر یکی از پیشوندهای مرتبط با اینترنت است که تاکنون با لغات زیادی ترکیب شده و آن ها را سایبری کرده است. این واژه برای اشاره و یا ساختن واژگان مربوط به فرد، شیء و یا هر چیزی که بخشی از عصر کامپیوتر و اطلاعات است اعم از اینترنت، کامپیوتر، شبکه ها و یا سایر استفاده ها از تکنولوژی های برتر(High-Tech)، به کار رفته است.

سایبر از سایبرنتیکس(Cybernetics)  گرفته شده است. لغت سایبرنتیکس را گروهی از دانشمندان که توسط نوربرت وینر(Norbert Wiener)  رهبری می شدند ایجاد کردند. چندی بعد در سال 1948 از طریق کتاب "سایبرنتیکس یا کنترل و ارتباطات در حیوان و ماشین" (Cybernetics or Control and Communication in the Animal and the Machine) که توسط وینر نگاشته شده بود، رسماً معرفی شد. وینر یک ریاضی دان، مهندس و فیلسوف اجتماعی بود. در تعریف وینر سایبرنتیکس علم مطالعه نظام کنترل ارتباطات و اطلاعات در موجودات زنده و ماشین است.

برای آشنایی بیشتر با نظام کنترل و ارتباطات در سایبرنتیک می توان برای مثال به سیستم عصبی انسان اشاره کرد، در سیستم عصبی انسان مغز به عنوان کنترل کننده، یک سیستم پیام رسان و یکسری اندام وجود دارند. در این سیستم فرمان ارسال شده از طرف مغز توسط سیستم عصبی به اندام ها رسیده و آن ها را به حرکت وا می دارد. وینر ارتباط گیری و کنترل را در تعریف سایبرنتیک در کنار یکدیگر به کار می برد، به این معنا که هنگامی که دو نفر از طریق ارسال پیام با یکدیگر ارتباط برقرار می کند، این امر مستلزم حدی از کنترل از سوی طرفین بر روی پیام و نحوه ی ارتباط است.

تعاریف مختلفی برای فضای سایبر بیان شده است، در یک تعریف فضای سایبر جهان اطلاعاتی است که از طریق اینترنت ایجاد شده و در تعریف دیگر به تمام در هم تنیدگی(Interconnectedness)  و تعاملات انسانی از راه کامپیوترها و ارتباطات مخابراتی بدون در نظر گرفتن جغرافیای فیزیکی گفته می شود. در حوزه علمی تخیلی نیز به نمایش سه بعدی جهان مجازیِ شبکه های کامپیوتری فضای سایبر گفته می شود. برخی نیز فضای سایبر را تنها یک "توهم توافقی" در نظر می گیرند. بزرگترین فضای سایبر شبکه ی جهانی اینترنت است، اما فضای سایبر به اینترنت محدود نشده و کلیه حوزه های تعاملی و ارتباطی انسان را در بر می گیرد. همچنین درباره ی فضای سایبر گفته شده این فضا یک واقعیت مجازی است(Virtual Reality)، بدین ترتیب که اگرچه واقعی نیست اما اثر واقعی دارد.

در این راستا و در پی حملات سایبری در فضای واقعی، اخیرا مرکز فنی ناتو موسوم به "توانمندی‌های واکنشی حوادث رایانه‌ای" (NCIRC) بخش اصلی مبارزه با جرایم سایبری ناتو به حساب می‌آید. این مرکز مسئول دفاع از کلیه سایت ‌های ناتو می ‌باشد. در صورت حمله به سامانه اطلاعاتی ناتو، متخصصان این سازمان در نظر دارند تا سریعاً وارد عمل شده و دست به اقدامات مقابله‌ای بزنند. هدف از این کار، بازگرداندن سامانه‌ها به حالت عادی در سریع‌ترین زمان ممکن اعلام شده است.

 "جیمی شیا"، معاون دبیر کل بخش چالش‌های امنیتی نوظهور ناتو، در این خصوص گفته است: "میزان حملات سایبری هر روزه در حال افزایش است، چه این حملات علیه سامانه‌های ناتو باشند و چه علیه سامانه‌های حیاتی کشورهای عضو. ناتو باید قادر باشد تا کمک‌های دفاع سایبری را به اعضای خود ارائه دهد تا آنها بتوانند در مقابل این حملات از خود محافظت کنند، آنها را شناسایی کنند، و به هنگام وقوع آنها، برای محدود کردن خسارات از خود واکنش سریع نشان دهند." بنابر این به این نتیجه می رسیم که فضای سایبر امروزه جزو لاینفک زندگی بشر گشته که ادامه روند زندگی بدون آن غیر قابل تصور می باشد هر چند که گاهی با مخاطراتی نیز همراه است.

منابع: مشرق / گرداب / عصر امروز